سلام ، خداحافظ

دیگر برای تو که زنده تر از مایی

برای آدم هایی که از جنس دیوارهای سنگی هستند

حرفی ندارم

نمی خواهم آزارشان بدهم

بگذار تا به آنچه که خو گرفته اند ، زندگی کنند

برای آن ها چه فرقی می کند

که از سرمای ناروای زمستان نگاه ها

دلی بلرزد

یا که مورچه ای از تنهایی به خود بپیچد

همان بهتر که نباشی و دق نکنی

برای آنهایی که بسیار ، بسیارتر خوش بخت ترند

برو

برو که در این دو وجب خاک خدا

جایی برای تو نیست که باشی

اين روزها دلم گرفته

هواي دلم ابري و طوفاني ست

اما خنده برلب مي زنم

تا كس نداند

حال و هواي دلم را

اين روزها حال عجيبي دارم

گاه پريشان و بي حال

گاه شاد و پر انرژي

زندگي همين است

گاهي آفتابي گاهي ابري

گاهي شاد گاهي غمگين

اين روزها نمي دانم

نمي دانم كه مي دانم

شايد هم مي دانم اما

نمي خواهم بدانم

شايد هم هر دو

و شايد هيچكدام

اين روزها هوا عجيب است

دلهاي آدمها عجيب است

لحظه ها مبهم است

اين روزها دلم مي خواهد بخوانم

دلم مي خواهد بنويسم

دلم مي خواهد گريه كنم

اين روزها مي خواهم اما مانده ام مبهم

اين روزها به دنبال دليل مي گردم

دليل هاي بي انتهاي ذهنم را گم كردم

اين روزها من كه هستم؟

حس عجيبي است و حالي دگرگون

اين روزها قلم با دلم ياري نمي كند

اين روزها مي خواهم بنويسم آنچه مي خواهم

اما نمي دانم چه؟ نمي دانم چرا؟

بي دليل شاد مي شوم

بي دليل گريه مي كنم

و بي دليل مي خندم

به خودم به زندگي به لحظه ها

چقدر زيباست اين زندگي

شايد شعاري ديگر قلم زدم

اما براي من زيباست

مي خواهم بدانم حال و روز ديگران را

مي خواهم محك بزنم اراده ي درونم را

وقتي حادثه اي كوچك. گلبرگ خيالم را قلقك مي دهد

انرژي زيستنم دو چندان مي شود

و آنگاه كه غمي سنگين را يادآوري مي كنم

باز مي خندم به سادگي دلم

دلي كه پرواز را بهانه زيستن نهاد

اين روزها من چه مي گويم؟

اين روزها من چه مي كنم؟

كسي چه مي داند كه چه خواهد شد؟

كسي از يك ثانيه ديگر خود چه خبر دارد؟

اين روزها من هم عجيب شده ام!

اين روزها زندگي هم عجيب شده است

اين روزها دوست دارم متحول شوم

دوست دارم پوست اندازي كنم از كهنه ي درونم

اين روزها زندگي را نمي خواهم

اما باز مي مانم باز مي خواهم و باز مي خوانم

اين روزها رسم دنيا و رسم روزگار را شناخته ام

اين روزها خيلي خونسردم

اين روزها فقط و فقط مي خندم

اين روزها به زندگي دل نمي بندم

اين روزها سخت دلتنگم

ولي باز مي خندم و باز مي خندم

به نام یگانه یاریگر جاوید

سلام. این روزهها مشغول خوندن کتاب استاد عشق هستم کتابی که مهندس ایرج حسابی در مورد زندگی نامه ی دکتر حسابی نوشتن. با خوندن این کتاب متوجه می شید که واقعا بدون تلاش و زحمت هیچ موفقیتی حاصل نمیشه. باور این که استاد این همه سختی کشیدن خیلی سخته! با فقر و غربت دست و پنجه نرم کردن ولی همواره با امیدی وصف نشدنی به سوی علم شتافتند. یکی از نکات قابل توجه در زندگی استاد نظم و پشتکار ایشون هست که در تمام عرصه های زندگی پر خیر و برکتشان جلوه نمای میکند.  از این به بعد میخوام نکته های پند اموز از زندگی استاد در وب بزارم ولی به همه ی شما دوستای خوبم توصیه میکنم حتما این کتاب بخونید. حتما نگاهتون به مشکلات عوض خواهد شد

شاد باشید